عطبه

لغت نامه دهخدا

( عطبة ) عطبة. [ ع ُ ب َ ] ( ع اِ ) پاره ای از پنبه. ( منتهی الارب ). قطعه ای از عطب. ( از اقرب الموارد ). رجوع به عُطب شود. || لته ای که از آن آتش برگیرند. ( منتهی الارب ). خرقه که بدان آتش گیرند. ( از اقرب الموارد ). أجد ریح عطبة؛ بوی پنبه یا کهنه ٔسوخته می شنوم. ( از اقرب الموارد ) ( از منتهی الارب ).

فرهنگ فارسی

پاره ای از پنبه قطعه ارعطب

پیشنهاد کاربران

بپرس