عطایی (استانبول ۹۹۱ـ ۱۰۴۵ق)
(یا: نوعی زاده) ادیب و عالم عثمانی. پدرش از شاعران و عالمان روزگار محمد سوم عثمانی بود و منصب قاضی عسکری داشت. عطایی پس از پایان تحصیلاتش، به تدریس پرداخت. در ۱۰۱۷ق، تدریس را رها کرد و به قضاوت روی آورد و در شهرهایی چون لوفچه، بابااسکی (۱۰۱۹ق)، وارنا، روسجق، سلستره (در بلغارستان)، تکیه داغ (۱۰۲۹ق) و اسکوب (۱۰۴۱/۱۰۴۲ق) به قضاوت پرداخت. از پیروان طریقۀ جلوتیه نیز بود. از آثارش: دیوان؛ حدائق الحقایق فی تکملةالشقایق که ذیلی بر الشقایق النعمانیۀ تاش کوپرولوزاده و برجسته ترین اثر وی است (استانبول، ۱۲۸۶ق)؛ نفحات الازهار که نظیره ای بر مخزن الاسرار نظامی در ۳۲۰۰ بیت است؛ هفت خوان به پیروی از هفت پیکر نظامی در ۲۷۸۴ بیت؛ حلیةالافکار (آنکارا، ۱۹۴۸).
(یا: نوعی زاده) ادیب و عالم عثمانی. پدرش از شاعران و عالمان روزگار محمد سوم عثمانی بود و منصب قاضی عسکری داشت. عطایی پس از پایان تحصیلاتش، به تدریس پرداخت. در ۱۰۱۷ق، تدریس را رها کرد و به قضاوت روی آورد و در شهرهایی چون لوفچه، بابااسکی (۱۰۱۹ق)، وارنا، روسجق، سلستره (در بلغارستان)، تکیه داغ (۱۰۲۹ق) و اسکوب (۱۰۴۱/۱۰۴۲ق) به قضاوت پرداخت. از پیروان طریقۀ جلوتیه نیز بود. از آثارش: دیوان؛ حدائق الحقایق فی تکملةالشقایق که ذیلی بر الشقایق النعمانیۀ تاش کوپرولوزاده و برجسته ترین اثر وی است (استانبول، ۱۲۸۶ق)؛ نفحات الازهار که نظیره ای بر مخزن الاسرار نظامی در ۳۲۰۰ بیت است؛ هفت خوان به پیروی از هفت پیکر نظامی در ۲۷۸۴ بیت؛ حلیةالافکار (آنکارا، ۱۹۴۸).
wikijoo: عطایی