عطار حسن

دانشنامه اسلامی

[ویکی نور] ابوالعلاء حسن بن احمد بن حسن بن احمد بن محمد عطار، مصادر تاریخی در اسم و نسب وی اختلافی ندارند. طولانی ترین نسب او در کتاب مناقبش که به دست شاگردش نوشته شده، چنین آمده: «ابوالعلاء حسن بن احمد بن حسن بن احمد بن محمد بن سهل بن سلمة بن عثکل بن اسحاق، عطار همدانی». از میان اجدادش، عثکل عرب بوده است. اکثر مصادر نام وی را تا پنج مورد اول ذکر کرده اند. خود ابوالعلاء هم در هنگام نوشتن اسمش چنین می نوشته است؛ چنان که در نسخه خطی کتابخانه قسطمونی «التمهید فی معرفة التجوید»، نوشته: «کتبه الحسن بن احمد بن الحسن بن احمد بن محمد العطار». او در اجازه نامه به یکی از شاگردانش و نیز در آغاز وصیتش، نام خویش را چنین ذکر کرده است.
کنیه او ابوالعلاء است و لقبش عطار. درباره کنیه اش به ابوالعلاء، فرزندی به نام علاء برای او ثبت نشده و علت این کنیه معلوم نیست. به خاطر خرید و فروش عطر او ملقب به عطار است. شاید هم عطار لقب خانواده او باشد نه لقب مخصوص خودش یا پدرش زیرا پسرعمویش محمد هم ملقب به عطار است.
همدانی نامیدن او هم به علت این است که در همدان متولد شد و اکثر عمرش را در آنجا گذراند و سرانجام هم در همان جا دفن شد.
عطار، قبل از طلوع خورشید روز شنبه 14 ذی حجه سال 488ق، در شهر همدان به دنیا آمد. پدرش تاجر بود و در وضعیت راحتی بزرگ شد. میراث زیادی هم از پدر به او رسید که در هنگام شروع علم آموزی آن را انفاق کرد. خانواده اش در کودکی او را به معلمی سپردند که به وی قرآن بیاموزد. اولین حدیث را از استادش ابومحمد عبدالرحمن بن حمد بن حسن دونی زاهد در سال 495ق، استماع کرد.
او در محله ظفرآباد همدان ساکن بود و امامت مسجدی را به عهده داشت که زیاد از خانه اش فاصله نداشت. وی خواهر شیخ ابوبکر عبدالغفار بن محمد بن عبدالغفار را به همسری گرفت. همسر ابوالعلاء پیش از خودش از دنیا رفت.

پیشنهاد کاربران

بپرس