عطار تونی محمد بن ابراهیم

دانشنامه آزاد فارسی

عَطّار تونی، محمّد بن ابراهیم (قرن ۹ق)
صوفی و شاعر ایرانی. اصل وی از تون مشهد است. شیعی اسماعیلی بود. به اتهام دشنام دادن به بزرگان اهل تسنن به زندان افتاد و شکنجه شد. پس از چندی حج گزارد. چند مثنوی سروده که به سبب تشابه نام او با عطار، آن ها را به عطار نسبت داده اند. از آثارش: ترجمة الاحادیث/ مواعظ؛ اشترنامه؛ مثنوی بلبل نامه در ۶۰۰ یا هزار بیت (تهران، ۱۳۱۲ش)؛ مثنوی عرفانی بی سرنامه در حدود ۲۱۰ بیت (تهران ۱۳۵۲ق، لکنو ۱۳۱۵ق)؛ جوهر ذات/جواهر ذات (تهران ۱۳۵۵ق)؛ خیاط نامه در ده فصل؛ سی فصل؛ لسان الغیب در حدود ۵۴۰۰ بیت (تهران ۱۳۴۴ش)؛ مظهرالعجایب در حدود ۴هزار بیت (تهران، ۱۳۲۳ق)معراج نامه؛ منصورنامه/حلاج نامه؛ هیلاج نامه نزدیک ۷هزار بیت (تهران ۱۲۵۴ق)؛ وصلت نامه (تهران، بی تا)؛ گل و هرمز؛ کنزالحقایق؛ دیوان اشعار.

پیشنهاد کاربران

بپرس