عضیهه
لغت نامه دهخدا
عضیهة. [ ع َ هََ ] ( ع اِ ) دروغ وبهتان. ( منتهی الارب ). افک و بهتان و کلام زشت ، از آن جمله است که در استغاثه گویند یا للعضیهة. ( از اقرب الموارد ). ج ، عَضائه. ( از اقرب الموارد ). || ( ص ) أرض عضیهة؛ زمین عضاه ناک. ( از منتهی الارب ). زمین که عضاه بسیار داشته باشد. ( از اقرب الموارد ).
پیشنهاد کاربران
پیشنهادی ثبت نشده است. شما اولین نفر باشید