عضرط
لغت نامه دهخدا
عضرط. [ ع ُ رُ ] ( ع ص ) نوکر که فقط با طعام شکم خدمت کند. ( منتهی الارب ) ( از اقرب الموارد ). || مزدور. ( منتهی الارب ). اجیر. ( اقرب الموارد ). || ناکس. ( منتهی الارب ). لئیم. ( اقرب الموارد ). عُضارط و رجوع به عضارط شود. ج ، عَضارط. ( منتهی الارب ) ( اقرب الموارد )،عَضاریط، عَضارِطَة. ( منتهی الارب ). || خادم و به دنبال کسی دونده. ج ، عَضاریط. ( منتهی الارب ).
پیشنهاد کاربران
پیشنهادی ثبت نشده است. شما اولین نفر باشید