عضرس
لغت نامه دهخدا
- امثال :
ابرد من عضرس . ( از منتهی الارب ) ( اقرب الموارد ).
|| آب سرد و شیرین. ( منتهی الارب ). آب سرد وگوارا. ( از اقرب الموارد ). || برف. ( منتهی الارب ). ثلج. ( از اقرب الموارد ). || برگ که صبح بر آن تری باشد، و برگ چسبیده بر سنگریزه در زیر آب. ( منتهی الارب ). برگ درخت که بر آن ژاله باشد، وگویند سبزیی است که بر سنگ چسبیده باشد و در آب خیس شده باشد. ( از اقرب الموارد ). عُضارِس. و رجوع به عضارس شود. || گیاهی است که سبزی آن به سپیدی زند و سخت بردارد تری را. ( منتهی الارب ). عشب و گیاهی است اشهب که به سبزی زند، و ژاله و «ندی » را بسیار برمی دارد. ( از اقرب الموارد ). عُضارس. عِضرِس. ج ، عُضارس. ( منتهی الارب ) ( از اقرب الموارد ).
عضرس. [ ع ِ رِ ] ( ع اِ ) عَضرَس است در معنی گیاهی که سبزی آن به سپیدی زند و... ( منتهی الارب ) ( از اقرب الموارد ). رجوع به عَضرَس شود. || درخت خطمی. ( منتهی الارب ) ( از اقرب الموارد ). خطمی بری. ( الفاظ الادویة ) ( تحقه حکیم مؤمن ). خطمی بری است که به یونانی بادر و به عربی شحم المرج نامند. ( مخزن الادویه ). خطمی صحرائی به یونانی البا و به عربی شحم المرج خوانند، و طبیخ آن رااگر با سرکه و زیت بر اعضا مالند منع مضرت گزندگان کند. ( برهان ). یک دانه آن را عضرسة گویند. ( از اقرب الموارد ). || آب ایستاده. ( منتهی الارب ).
پیشنهاد کاربران
پیشنهادی ثبت نشده است. شما اولین نفر باشید