عصمتیان

لغت نامه دهخدا

عصمتیان. [ ع ِ م َ ] ( اِ مرکب ) ج ِ عصمتی ، منسوب به عصمت. کنایه از انبیا و اولیا و ملائکه و اهل عزلت و خلوت نشینان و مخدرات باشد. ( برهان ) ( آنندراج ) :
عصمتیان در حرمش پردگی
عصمت از او یافته پروردگی.
نظامی.
|| ( اِخ ) کنایه از مریم ، مادر عیسی علیه السلام است.( برهان ) ( آنندراج ).

فرهنگ فارسی

جمع عصمتی منسوب به عصمت کنایه از انبیا و اولیا و ملائکه و اهل عزلت و خلوت نشینان و مخدرات باشد

پیشنهاد کاربران

بپرس