عصمت اکتسابی

[ویکی شیعه] عصت اِکتسابی یا عصمت اختیاری نوعی از عصمت، به معنای دوری اختیاری انسان از گناه و خطا که با تلاش و مبارزه با هوای نفس به دست می آید. در مقابل آن، عصمت موهبتی قرار دارد که معصوم به خاطر وجود نیرویی که خدا در وجود او نهاده، گناه نمی کند و یا اینکه نمی تواند گناه کند.
متکلمان شیعه انبیاء و چهارده معصوم را دارای عصمت ذاتی و اکتسابی دانسته اند. به عقیده برخی عصمت اکتسابی مراتبی دارد و پایین ترین مرتبه آن تقوا است. همچنین برخی با انکار عصمت اکتسابی، آن را همان عدالت در فقه دانسته اند.
اشاعره عصمت اکتسابی را انکار کرده و براین باورند که خداوند قدرت انجام دادن گناه را از معصومان گرفته است.