عصد. [ ع َ ] ( ع مص ) پیچیدن. ( از منتهی الارب ) ( المصادر زوزنی ). پیچانیدن. ( تاج المصادر بیهقی ) ( دهار ): عصد الشی ٔ؛ آن چیز را پیچاند، درین صورت آن را عصید و مَعصود گویند.( از اقرب الموارد ). || آرمیدن با زن. || به ستم گماشتن کسی را بر کاری. ( از منتهی الارب ). به اکراه کسی را بر کاری واداشتن. ( از اقرب الموارد ). || ( اِ ) آب مرد. ( منتهی الارب ). عصد. [ ع َ / ع ِ / ع َ ص َ ] ( اِخ ) کوهی است در راه خیبر. ( منتهی الارب ).
