عصب نخاعی ( به انگلیسی: Spinal Nerve ) ، مخلوطی از اعصاب حرکتی، حسی و خودمختار بین طناب نخاعی و بدن است. در بدن انسان ۳۱ جفت عصب نخاعی وجود دارند، که در دو طرف ستون مهره ها قرار دارند. این اعصاب در تناظر با نواحی مهره های گردنی، سینه ای، کمری، استخوان خاجی و دنبالچه ای، دسته بندی می شوند. [ ۱] هشت جفت اعصاب گردنی، دوازده جفت اعصاب سینه ای، پنج جفت اعصاب کمری، پنج جفت اعصاب استخوان خاجی، و یک جفت اعصاب دنبالچه ای وجود دارد. اعصاب نخاعی بخشی از دستگاه عصبی پیرامونی اند.
هر عصب نخاعی به صورت ترکیبی از الیاف عصبیست که از ریشه های پشتی و شکمی نشأت می گیرند. ریشه پشتی، آوران حسی است و اطلاعات حسی را به مغز منتقل می کند. ریشه شکمی وابران حرکتی است که اطلاعات را از مغز برون می آورد. عصب نخاعی از ستون نخاعی، و از طریق دهانه ( سوراخ بین مهره ای ) بین مهره های مجاور، نشأت می گیرد. این حالت برای تمام اعصاب، بجز اولین جفت عصب نخاعی ( C1 ) برقرار است، که از بین استخوان پس سری و اطلس ( اولین مهره ) نشأت می گیرد؛ لذا، اعصاب گردنی با مهره های زیرین شمرده می شوند، بجز عصب نخاعی C8، که زیر مهره C7 و بالای مهره T1 قرار دارد. سپس اعصاب سینه ای، کمری و خاجی براساس مهره های بالایی شمرده می شوند. در مورد مهره های کمری شده S1 ( یا نام دیگرش L6 ) یا خاجی شده L5، اعصاب اغلب تا L5 شمرده شده و عصب بعدی را S1 نامگذاری می کنند.
ستون مهره های بیرونی، اعصاب را به شاخه هایی تقسیم بندی می کند. راموس پشتی شامل اعصابی است که به عنوان بخش خلفی تنه، حامل اطلاعات احشایی حرکتی، پیکری حرکتی و ییکری حسی به/از پوست و عضلات پشتی ( عضلات اپاکسیال ) می باشد. راموس شکمی، شامل اعصابی است که به بخش های قدامی تنه و اندام فوقانی و تحتانی ( عضلات هیپاکسیال ) خدمات رسانی کرده و حامل اطلاعات حرکتی احشایی، حرکتی پیکری و حسی به/از سطح شکمی - بیرونی ( شکمی - جانبی یا شکمی - طرفی ) ، ساختارهای درون دیواره بدن و اندام می باشد. شاخه های مننژی ( اعصاب راجعه مننژی یا مهره ای سینوسی ) ، از عصب نخاعی منشعب شده و به سوراخ بین مهره ای مجدداً وارد می شوند تا به رباط ها، سخت شامه، عروق خونی، دیسک های بین مهره ای، مفاصل فاست و پریوستئوم مهره ها عصب دهی کنند. شاخه های ارتباطی ( راموس کامیونیکنزها ) شامل اعصاب خودمختاری اند که دارای عملکردهای احشایی بوده و اطلاعات حرکتی و حسی احشایی را از/با اعضای احشایی انتقال می دهد.
این نوشته برگرفته از سایت ویکی پدیا می باشد، اگر نادرست یا توهین آمیز است، لطفا گزارش دهید: گزارش تخلفهر عصب نخاعی به صورت ترکیبی از الیاف عصبیست که از ریشه های پشتی و شکمی نشأت می گیرند. ریشه پشتی، آوران حسی است و اطلاعات حسی را به مغز منتقل می کند. ریشه شکمی وابران حرکتی است که اطلاعات را از مغز برون می آورد. عصب نخاعی از ستون نخاعی، و از طریق دهانه ( سوراخ بین مهره ای ) بین مهره های مجاور، نشأت می گیرد. این حالت برای تمام اعصاب، بجز اولین جفت عصب نخاعی ( C1 ) برقرار است، که از بین استخوان پس سری و اطلس ( اولین مهره ) نشأت می گیرد؛ لذا، اعصاب گردنی با مهره های زیرین شمرده می شوند، بجز عصب نخاعی C8، که زیر مهره C7 و بالای مهره T1 قرار دارد. سپس اعصاب سینه ای، کمری و خاجی براساس مهره های بالایی شمرده می شوند. در مورد مهره های کمری شده S1 ( یا نام دیگرش L6 ) یا خاجی شده L5، اعصاب اغلب تا L5 شمرده شده و عصب بعدی را S1 نامگذاری می کنند.
ستون مهره های بیرونی، اعصاب را به شاخه هایی تقسیم بندی می کند. راموس پشتی شامل اعصابی است که به عنوان بخش خلفی تنه، حامل اطلاعات احشایی حرکتی، پیکری حرکتی و ییکری حسی به/از پوست و عضلات پشتی ( عضلات اپاکسیال ) می باشد. راموس شکمی، شامل اعصابی است که به بخش های قدامی تنه و اندام فوقانی و تحتانی ( عضلات هیپاکسیال ) خدمات رسانی کرده و حامل اطلاعات حرکتی احشایی، حرکتی پیکری و حسی به/از سطح شکمی - بیرونی ( شکمی - جانبی یا شکمی - طرفی ) ، ساختارهای درون دیواره بدن و اندام می باشد. شاخه های مننژی ( اعصاب راجعه مننژی یا مهره ای سینوسی ) ، از عصب نخاعی منشعب شده و به سوراخ بین مهره ای مجدداً وارد می شوند تا به رباط ها، سخت شامه، عروق خونی، دیسک های بین مهره ای، مفاصل فاست و پریوستئوم مهره ها عصب دهی کنند. شاخه های ارتباطی ( راموس کامیونیکنزها ) شامل اعصاب خودمختاری اند که دارای عملکردهای احشایی بوده و اطلاعات حرکتی و حسی احشایی را از/با اعضای احشایی انتقال می دهد.
wiki: عصب نخاعی