عصب لگن

عصب لگن یا عصب پرونیال ( به انگلیسی: perineal nerve ) عصب لگن است. از عصب زهاری یا همان عصب پودندال در مجرای زهاری ناشی می شود. به پوست شاخه های سطحی و به ماهیچه اسکلتی متصل است. پوست و ماهیچه های میان دوراه را تأمین می کند. تأخیر کنش آن با الکترود آزمایش می شود.
عصب پرینه شاخه ای از عصب پودندال است. زیر شریان پودندال داخلی قرار دارد. شریان پرینه را همراهی می کند. حدود ۲ یا ۳ سانتی متر از کانال پودندال عبور می کند. [ ۱] [ ۲] در حالی که هنوز در کانال است، به شاخه های سطحی و یک شاخه عمیق تقسیم می شود. [ ۱] شاخه های سطحی عصب پرینه در مردان به اعصاب اسکروتوم خلفی[ ۳] در زنان به اعصاب لبی خلفی تبدیل می شوند. [ ۱] شاخه عمیق عصب پرینه ( همچنین به عنوان شاخه «عضلانی» شناخته می شود ) به سمت عضلات پرینه حرکت می کند. [ ۱] هر دوی این ها برای عصب پشتی آلت تناسلی یا عصب پشتی کلیتوریس سطحی هستند.
عصب پرینه پوست و ماهیچه های پرینه را تأمین می کند. شاخه های سطحی حس را به پرینه و کیسه بیضه در مردان یا لبه بزرگ در زنان را تأمین می کنند. [ ۱] شاخه عمیق ماهیچه عرضی پرینه، عضله بولبوسپونژیوز، عضله ایسکیوکاورنوس، پیاز آلت تناسلی، ماهیچه بالابرنده مقعد و اسفنکتر بیرونی مقعد را تأمین می کند. [ ۱]
تأخیر عصب پرینه را می توان با الکترود اندازه گیری کرد. برای آزمایش عملکرد عصبی استفاده می شود. [ ۴]