عصب روان کاوی

دانشنامه عمومی

عصب روانکاوی ( به انگلیسی: Neuropsychoanalysis ) شاخه ای نوین در روانشناسی است که در پی برداشتن مرزهای علوم اعصاب و روانکاوی به منظور درک بهتر عملکرد ذهن و مغز انسان است. [ ۱]
گروه علوم اعصاب: اریک کندل، آنتونیو داماسیو، جوزف لیدو، ژک پانکسپ، مارک سولمز
گروه روانکاوی: پیتیر فوناگی، اتو کرنبرگ[ ۲]
اولین تلاش برای پیدایش عصب روانکاوی توسط خود فروید در کتاب نیمه تمام «پروژه ای برای روانشناسی علمی» صورت گرفت، ولی به علت ناقص بودن دانش و ابزار زمان فروید این پروژه نیمه کاره رها شد. بار دیگر لوریا پدر علم عصب روانشناسی تلاش هایی برای پژوهش عصب شناختی بر مفاهیم روانکاوی انجام داد که بازهم با روی کار آمدن رژیم کمونیستی نیمه کاره رها شد. در دو دهه اخیر با پیدایش دستگاه های عصب شناختی راه پژوهش هموار شد و جسته و گریخته تلاش های برای پیوند این دو رشته انجام شد که سرانجام توسط «مارک سولمز» عصب شناس صورت علمی و رسمی به خود گرفت. [ ۳]
به نظر اریک کندل روانپزشک برنده نوبل، عصب شناسی در ۸ زمینه می تواند دربارهٔ فرضیات روانکاوی به تحقیق بپردازد:[ ۴]
• ماهیت روندهای ذهنی ناخودآگاه
• ماهیت علیت روانشناختی
• علیت روانشناختی و بیماری های روانی
• تجارب اولیه کودکی و تأثیر آن بر آینده فرد در بالا بردن استعداد او برای مبتلا شدن به اختلالات روانی
• نیمه هشیار، ناهشیار و کورتکس پیشانی
• جهت گیری جنسی
• روانکاوی و تغییرات ساختاری در مغز
دارو درمانی به عنوان روشی همراه و کمکی در روانکاوی
عکس عصب روان کاوی
این نوشته برگرفته از سایت ویکی پدیا می باشد، اگر نادرست یا توهین آمیز است، لطفا گزارش دهید: گزارش تخلف

پیشنهاد کاربران

بپرس