عصب رانی

عصب رانی یک عصب محیطی در اندام تحتانی است که از شبکه کمری در دیواره ی خلفی آبدومن منشعب شده و با عبور از زیر رباط اینگوئینال ، وارد مثلث فمورال در ران می شود و در عصب دهی عضلات جلویی ران، مفاصل ران و زانو و همچنین حس پوست نواحی جلویی داخلی اندام تحتانی تا کنار داخلی پا نقش دارد. ریشه های عصبی در عصب رانی شامل L2 - L3 - L4 است. عصب رانی، ضخیم ترین شاخه شبکه کمری است.
عصب رانی در ناحیه شکم، شاخه های کوچکی را به ماهیچه های ایلیاکوس و پکتینئوس و یک شاخه به قسمت فوقانی شریان رانی می دهد. شاخه آخری ممکن است در ران منتج شود.
عصب رانی پس از ورود به ناحیه ران به دو قسمت تقسیم می شود:
• قسمت جلویی ( قدامی )
• قسمت پشتی ( خلفی )
قسمت جلویی عصب رانی شامل اعصاب زیر هستند:
• عصب پوستی رانی میانی [ ۱]
• عصب پوستی رانی داخلی [ ۲]
• عصب برای ماهیچه خیاطه ( سارتوریوس )
قسمت پشتی عصب رانی از اعصاب زیر تشکیل می گردند:
• عصب صافنوس [ ۳] . این عصب ضخیم ترین شاخه پوستی عصب رانی است.
• شاخه های ماهیچه ای برای ماهیچه چهارسر رانی.
• شاخه های عروقی که به شریان رانی و همچنین شاخه های این شریان می روند.
• یک شاخه بزرگ برای ماهیچه پهن خارجی ( واستوس لترالیس ) که رشته ای از آن به زانو نیز می رود.
• یک شاخه به ماهیچه پهن داخلی ( واستوس مدیالیس ) که همچنین زانو را عصب دهی می کند.
• یک شاخه برای ماهیچه مستقیم رانی ( رکتوس فموریس ) که همچنین مفصل ران ( هیپ ) را عصب رسانی می کند.
• دو یا سه شاخه برای ماهیچه پهن میانی ( واستوس اینترمدیوس ) . یکی از شاخه ها، رشته ای را به ماهیچه مفصلی زانو ( آرتیکولاریس ژنوس ) و مفصل زانو می دهد.