عصب بینایی ( به انگلیسی: Optic nerve ) دومین زوج از اعصاب مغزی است. از دیدگاه بافت شناسی[ ۱] ، لایه هشتم شبکیه معادل لایه سلول های گانگلیون[ ۲] است. لایه سلول های گانگلیونی، حاوی جسم سلولی سلول های گانگلیونی است[ ۳] . آکسون این سلول ها که در لایه نهم شبکیه قرار دارند، عصب بینایی یا عصب اپتیک را می سارند.
سلول های استوانه و مخروط شبکیه از راه عصب های دوقطبی به سلول های گانگلیونی رسیده و پس از آن عصب بینایی شکل گرفته، وارد فضای کرانیکال شده و در تماس با سلا تورسیکا به طرف نواحی فوقانی مغز یا قسمت های پایین تر مغز است. یک عصب بینایی حاوی حدود یک میلیون آکسون است. فیبرهای نیمه بینی از هر دو شبکیه، در ناحیه کیاسمای بینایی ( Optic chiasma ) تقاطع می کنند و به طرف مقابل می روند و به فیبرهای نیمه گیجگاهی ( تمپورال ) همان طرف می پیوندند و بدین ترتیب، راه بینایی ( Optic tract ) را در هر طرف ایجاد می کنند. نسبت رشته های متقاطع به غیرمتقاطع، ۵۳ به ۴۷ بوده و تعداد سلول های گانگلیونی نیمه بینی ( نازال ) شبکیه بیشتر است[ ۴] .
اکثر فیبرهای راه بینایی ( حدود ۹۰% ) جهت انتقال پیام ها به قشر بینایی، ابتدا وارد هسته زانویی خارجی[ ۵] تالاموس می گردند. بقیه فیبرها به بخش های پایین تر مغز وارد می شوند.
دو ناحیه قشری بینایی وجود دارد که عبارتنداز:
• قشر بینایی اولیه. این قسمت معادل ناحیه ۱۷ برودمن است که در لوب پس سری ( Occipital lobe ) مغز قرار دارد. قشر بینایی اولیه، قشر کالکارین[ ۶] نیز نامیده می شود. توانایی دستگاه بینایی برای کشف و تشخیص سازمان فضایی منظره بینایی یعنی کشف شکل اشیاء، درخشندگی قسمت ها ی انفرادی آنها، سایه روشن و غیره بستگی به عمل قشر بینایی اولیه دارد[ ۷] . برداشتن این ناحیه باعث ازبین رفتن دید خودآگاه در فرد می شود.
• قشر بینایی ارتباطی ( ثانویه ) . این قسمت مغز معادل نواحی ۱۸ و ۱۹ برودمن بوده که در تشخیص اشیاء و رنگ نقش دارند. انهدام نواحی ۱۸ و ۱۹ برودمن، به طورعموم درک شکل اشیاء، اندازه اشیاء و مفهوم آنها را مشکل می سازد[ ۸] .
عمده ترین آسیب عصب بینایی، نئوریت بینایی یا التهاب در عصب بینایی است و در ۹۰٪ بیماران پس از حدود ۶ هفته بهبود یافته و به ندرت مزمن می شود. [ ۹]
این نوشته برگرفته از سایت ویکی پدیا می باشد، اگر نادرست یا توهین آمیز است، لطفا گزارش دهید: گزارش تخلفسلول های استوانه و مخروط شبکیه از راه عصب های دوقطبی به سلول های گانگلیونی رسیده و پس از آن عصب بینایی شکل گرفته، وارد فضای کرانیکال شده و در تماس با سلا تورسیکا به طرف نواحی فوقانی مغز یا قسمت های پایین تر مغز است. یک عصب بینایی حاوی حدود یک میلیون آکسون است. فیبرهای نیمه بینی از هر دو شبکیه، در ناحیه کیاسمای بینایی ( Optic chiasma ) تقاطع می کنند و به طرف مقابل می روند و به فیبرهای نیمه گیجگاهی ( تمپورال ) همان طرف می پیوندند و بدین ترتیب، راه بینایی ( Optic tract ) را در هر طرف ایجاد می کنند. نسبت رشته های متقاطع به غیرمتقاطع، ۵۳ به ۴۷ بوده و تعداد سلول های گانگلیونی نیمه بینی ( نازال ) شبکیه بیشتر است[ ۴] .
اکثر فیبرهای راه بینایی ( حدود ۹۰% ) جهت انتقال پیام ها به قشر بینایی، ابتدا وارد هسته زانویی خارجی[ ۵] تالاموس می گردند. بقیه فیبرها به بخش های پایین تر مغز وارد می شوند.
دو ناحیه قشری بینایی وجود دارد که عبارتنداز:
• قشر بینایی اولیه. این قسمت معادل ناحیه ۱۷ برودمن است که در لوب پس سری ( Occipital lobe ) مغز قرار دارد. قشر بینایی اولیه، قشر کالکارین[ ۶] نیز نامیده می شود. توانایی دستگاه بینایی برای کشف و تشخیص سازمان فضایی منظره بینایی یعنی کشف شکل اشیاء، درخشندگی قسمت ها ی انفرادی آنها، سایه روشن و غیره بستگی به عمل قشر بینایی اولیه دارد[ ۷] . برداشتن این ناحیه باعث ازبین رفتن دید خودآگاه در فرد می شود.
• قشر بینایی ارتباطی ( ثانویه ) . این قسمت مغز معادل نواحی ۱۸ و ۱۹ برودمن بوده که در تشخیص اشیاء و رنگ نقش دارند. انهدام نواحی ۱۸ و ۱۹ برودمن، به طورعموم درک شکل اشیاء، اندازه اشیاء و مفهوم آنها را مشکل می سازد[ ۸] .
عمده ترین آسیب عصب بینایی، نئوریت بینایی یا التهاب در عصب بینایی است و در ۹۰٪ بیماران پس از حدود ۶ هفته بهبود یافته و به ندرت مزمن می شود. [ ۹]
wiki: عصب بینایی
