[ویکی نور] عصاره خلقت درباره امام زمان علیه السلام برگرفته از آثار نوشتارى و گفتارى آیت الله جوادى آملى مى باشد.
اثر، به ذکر فضایل و برکات نیمه شعبان روز تولد امام زمان(عج) و بحث انتظار، آثار و ابعاد مختلف آن پرداخته است.
هدف از تهیّه مجموعه این بوده که اندیشمندان و علاقه مندان به فرهنگ دینى با گوشه اى از نظرات و اندیشه هاى استاد با بحث مهدویّت آشنا شده تا زمینه اى براى معرفت بیشتر و انتظار حقیقى تر بران آنان حاصل شود.
از نظر شیعه، امامت جزو اصول مذهب شمرده شده است. مردم اگر امامشان را نشناسند و بمیرند به مرگ جاهلیّت مرده اند. به همین جهت در فرهنگ شیعه به معرفت امام توجهى ویژه شده و وظیفه اصلى و مهم هر فرد، شناخت امام زمان(ع) مى باشد. معرفت امام باعث مى شود که انسان با وظیفه خود در زندگى آشنا شده و به آنچه امام از او مى خواهد، عمل کند. اثر با یک ساماندهى مناسب و منظم توانسته به تبیین جایگاه امامت در مکتب تشیع و تسنّن، شناخت امام، جلوه هاى انتظار، وظیفه منتظران و مباحث متنوع دیگر در این زمینه به این هدف که شناخت امام و آشنا شدن به آنچه امام از منتظران مى خواد، نائل شود.
مطالب اثر به روش تحلیلى و توصیفى و با استناد به آیات قرآن و منابع حدیثى و تاریخى شیعه مستند سازى شده است. و در ابتداى هر موضوع، بعد از طرح آن و بیان آیات و روایات در هرجا به تناسب موضوع براى تبیین مباحث پرداخته است.
اثر با ذکر فضائل و برکات نیمه شعبان آغاز مى شود و از امام محمد باقر(ع) نقل شده که با فضیلت ترین شب بعد از لیالى القدر، شب نیمه شعبان است. در ادامه با استناد به آیات و احادیث به تبیین جایگاه امامت در مکتب تشیع که آن را جزء اصول مذهب مى دانند؛ در حالى که اهل سنّت آن را از فروع دین مى دانند، پرداخته مى شود. سپس به تبیین مساله خلیفه الهى انسان و مقام وى مى پردازد. در ادامه با ذکر روایتى از رسول خدا(ص) که فرموده: بهترین عمل امت من انتظار فرج و گشایش از جانب خداى سبحان است، وارد بحث انتظار، آثار انتظار و ابعاد مختلف آن مى شود. استاد با بهره گیرى از روایات، انسان عصر غیبت را به دو گونه منتظر واقعى و انسان گرفتار جاهلیت و عدم شناخت تقسیم مى کند و با توجه به حدیثى از امام صادق(ع) که به زراره فرمودند: «اگر آن زمان را درک کردى پیوسته این دعا را بخوان: خدایا خودت را به من بشناسان که اگر خودت را به من نشناسانى پیامبرت را نخواهم شناخت. خدایا پیامبرت را به من بشناسان که اگر پیامبرت را به من نشناسانى، حجتت را نخواهم شناخت، خدایا حجتت را به من بشناسان که اگر حجتت را به من نشناسانى از دین منحرف و گمراه خواهم شد.» به تبیین مفهوم معرفت و وظایف شیعه در عصر غیبت اشاره مى کند.استاد جوادى آملى در بحث از اصحاب خاص امام به این نکته متذکر مى شوند که در برخى از روایات آمده، یاران اولیه آن حضرت متشکل از سیصد و سیزده نفر هستند و انقلاب اسلامى و رهبرى آن به خوبى نشان داد که مى توان با این تعداد جهان را مسخر کرد. زیرا اگر یک نماینده حضرت چنین قدرتى دارد، بى تردید امام زمان(ع) با این تعداد مى تواند جهان را تحت رهبرى خود قرار دهد...ضرورت شناخت امام، منافع امام، غیبت، حکمت غیبت و اسرار نهانى آن از دیگر مباحث این اثر است.
اثر، به ذکر فضایل و برکات نیمه شعبان روز تولد امام زمان(عج) و بحث انتظار، آثار و ابعاد مختلف آن پرداخته است.
هدف از تهیّه مجموعه این بوده که اندیشمندان و علاقه مندان به فرهنگ دینى با گوشه اى از نظرات و اندیشه هاى استاد با بحث مهدویّت آشنا شده تا زمینه اى براى معرفت بیشتر و انتظار حقیقى تر بران آنان حاصل شود.
از نظر شیعه، امامت جزو اصول مذهب شمرده شده است. مردم اگر امامشان را نشناسند و بمیرند به مرگ جاهلیّت مرده اند. به همین جهت در فرهنگ شیعه به معرفت امام توجهى ویژه شده و وظیفه اصلى و مهم هر فرد، شناخت امام زمان(ع) مى باشد. معرفت امام باعث مى شود که انسان با وظیفه خود در زندگى آشنا شده و به آنچه امام از او مى خواهد، عمل کند. اثر با یک ساماندهى مناسب و منظم توانسته به تبیین جایگاه امامت در مکتب تشیع و تسنّن، شناخت امام، جلوه هاى انتظار، وظیفه منتظران و مباحث متنوع دیگر در این زمینه به این هدف که شناخت امام و آشنا شدن به آنچه امام از منتظران مى خواد، نائل شود.
مطالب اثر به روش تحلیلى و توصیفى و با استناد به آیات قرآن و منابع حدیثى و تاریخى شیعه مستند سازى شده است. و در ابتداى هر موضوع، بعد از طرح آن و بیان آیات و روایات در هرجا به تناسب موضوع براى تبیین مباحث پرداخته است.
اثر با ذکر فضائل و برکات نیمه شعبان آغاز مى شود و از امام محمد باقر(ع) نقل شده که با فضیلت ترین شب بعد از لیالى القدر، شب نیمه شعبان است. در ادامه با استناد به آیات و احادیث به تبیین جایگاه امامت در مکتب تشیع که آن را جزء اصول مذهب مى دانند؛ در حالى که اهل سنّت آن را از فروع دین مى دانند، پرداخته مى شود. سپس به تبیین مساله خلیفه الهى انسان و مقام وى مى پردازد. در ادامه با ذکر روایتى از رسول خدا(ص) که فرموده: بهترین عمل امت من انتظار فرج و گشایش از جانب خداى سبحان است، وارد بحث انتظار، آثار انتظار و ابعاد مختلف آن مى شود. استاد با بهره گیرى از روایات، انسان عصر غیبت را به دو گونه منتظر واقعى و انسان گرفتار جاهلیت و عدم شناخت تقسیم مى کند و با توجه به حدیثى از امام صادق(ع) که به زراره فرمودند: «اگر آن زمان را درک کردى پیوسته این دعا را بخوان: خدایا خودت را به من بشناسان که اگر خودت را به من نشناسانى پیامبرت را نخواهم شناخت. خدایا پیامبرت را به من بشناسان که اگر پیامبرت را به من نشناسانى، حجتت را نخواهم شناخت، خدایا حجتت را به من بشناسان که اگر حجتت را به من نشناسانى از دین منحرف و گمراه خواهم شد.» به تبیین مفهوم معرفت و وظایف شیعه در عصر غیبت اشاره مى کند.استاد جوادى آملى در بحث از اصحاب خاص امام به این نکته متذکر مى شوند که در برخى از روایات آمده، یاران اولیه آن حضرت متشکل از سیصد و سیزده نفر هستند و انقلاب اسلامى و رهبرى آن به خوبى نشان داد که مى توان با این تعداد جهان را مسخر کرد. زیرا اگر یک نماینده حضرت چنین قدرتى دارد، بى تردید امام زمان(ع) با این تعداد مى تواند جهان را تحت رهبرى خود قرار دهد...ضرورت شناخت امام، منافع امام، غیبت، حکمت غیبت و اسرار نهانى آن از دیگر مباحث این اثر است.
wikinoor: عصاره_خلقت_درباره_امام_زمان_علیه السلام