( عشیقة ) عشیقة. [ ع َق َ ] ( ع ص ، اِ ) مؤنث عشیق ، به معنی معشوقه. ( غیاث اللغات ). گویند: فلان عشیق و هی عشیقته ؛ یعنی آن دو نسبت بهم عشق میورزند. ( از منتهی الارب ). یار. محبوب.
