عشیرتک

[ویکی الکتاب] معنی عَشِیرَتَکَ: عشیره ی تو - خویشان تو (عشیره انسان ، قرابت و خویشان او است و اگر خویشاوندان آدمی را عشیره خواندهاند ، از این باب است که با آدمی معاشرت دارند و آدمی با آنان معاشرت میکند)
ریشه کلمه:
عشر (۲۷ بار)
ک (۱۴۷۸ بار)

«عشیره» در اصل از مادّه «عشرة» (عدد ده) گرفته شده و از آنجا که عدد ده در حدّ خود، یک عدد کامل محسوب می شود، به جمعیت بستگان نزدیک که انسان به وسیله آنها جمع کاملی را تشکیل می دهد «عشیرة» گفته اند. مادّه «معاشرت» نیز ممکن است از همین معنا گرفته شده باشد;چرا که انسان ها را به صورت مجموعه کاملی در می آورد.