عشیب. [ ع َ ] ( ع ص ) مکان عشیب ؛ جای گیاهناک. ( منتهی الارب ). محلی که عشب و علف در آن بسیار باشد. ( از اقرب الموارد ). || مرد کوتاه بالا. ( منتهی الارب ). رجل قصیر. ( از اقرب الموارد ).
