عشوز

لغت نامه دهخدا

عشوز. [ ع َش ْ وَ ] ( ع ص ) سخت و درشت از راه زمین. ( منتهی الارب ). راه و یازمینی که پیمودن آن دشوار و صعب باشد. ج ، عَشاوز. ( از اقرب الموارد ). || درشت و قوی از شتران. ( منتهی الارب ). سخت و درشت در آفرینش. ( از اقرب الموارد ). عَشَوّز. و رجوع به عَشَوّز شود. || گوشت بسیار. ( از منتهی الارب ) ( از اقرب الموارد ).
عشوز. [ ع َ ش َوْ وَ ] ( ع ص ) درشت و قوی از شتران. ( منتهی الارب ). سخت و درشت در آفرینش. ( اقرب الموارد ). || گوشت بسیار. ( منتهی الارب ) ( از اقرب الموارد ). عَشوَز. و رجوع به عَشْوَز شود.

پیشنهاد کاربران

بپرس