عشراء

لغت نامه دهخدا

عشراء. [ ع ُ ش َ ] ( ع ص ، اِ ) شتر ماده باردار که ده یا هشت ماه بر حمل آن گذشته باشد و نام «مخاض » از او زایل شده. یا ناقه ای که مانند زنان نفساء باشد بعدِ بچه آوردن. ج ، عُشَراوات ، عِشار. ( از منتهی الارب ) ( از اقرب الموارد ). و تثنیه آن عُشَراوان شود. ( منتهی الارب ). || قُلَه ، که از بازیچه های کودکان است. ( از اقرب الموارد ). عویشراء. و رجوع به عویشراء شود. || ج ِ عَشر. ( منتهی الارب ). رجوع به عشر شود.

پیشنهاد کاربران

بپرس