عشاق نامه

عشّاق نامه
(یا: ده نامه؛ ده فصل) منظومه ای به فارسی سرودۀ فخرالدین عراقی، در قالب مثنوی و گاه غزل، بر وزن حدیقةالحقیقه سنایی، در توصیف عرفانی عشق و عشاق. عراقی این منظومه را در حدود ۱۰۶۰ بیت و در ده فصل در میان سال های ۶۸۱ـ۶۸۳ق به نام شمس الدین محمد جوینی سروده است. در این منظومه عشق مجازی به صورت نامه هایی که میان عاشق و معشوق رد و بدل می شود، به حقیقت راه می برد. عشاق نامه را می توان در حوزۀ ادبیات تعلیمی، اما بسیار شورانگیز و دل نشین به شمار آورد. پس از عراقی شاعرانی چون اوحدی، عبید زاکانی و عماد فقیه آثاری به همین شیوه و نام سروده اند. پروفسور آربری آن را به انگلیسی منظوم برگردانده است. عشاق نامه در ضمن کلّیات عراقی به چاپ رسیده است (۱۳۳۵ و ۱۳۷۲ش).