عسمی. [ ع َ می ی ] ( ع ص نسبی ) نیکوکننده امور خود. ( منتهی الارب ). مصلح امور خویش را. ( از اقرب الموارد ). || کج و خراب کننده امور خود را. از لغات اضداد است. || فریبنده. ( از منتهی الارب ) ( از اقرب الموارد ).
