عسل بدیعی ( ۱۹ اردیبهشت ۱۳۵۶ – ۱۲ فروردین ۱۳۹۲ ) بازیگر ایرانی بود. او فعالیت خود را با فیلم بودن یا نبودن ( ۱۳۷۷ ) آغاز کرد و مدتی بعد برای بازی در فیلم دست های آلوده ( ۱۳۷۸ ) نامزد دریافت جایزهٔ سیمرغ بلورین بهترین بازیگر نقش مکمل زن از جشنوارهٔ فیلم فجر شد.
... [مشاهده متن کامل]
بدیعی از ازدواجش با بازیگر فریبرز عرب نیا صاحب یک فرزند شده بود. او در ۳۵ سالگی درگذشت و بعد از مرگ، هفت عضو از بدن او اهدا شد.
عسل بدیعی در ۱۹ اردیبهشت ۱۳۵۶ در تهران به دنیا آمد. وی دانش آموخته علوم تغذیه از دانشگاه آزاد اسلامی است. فریبرز عرب نیا همسر پیشین وی بوده است.
وی فعالیت حرفه ای خود را از سینما و با فیلم بودن یا نبودن در سال ۱۳۷۵ آغاز کرد. او در انتخابات ریاست جمهوری ایران سال ۸۸، از طرفداران میرحسین موسوی بود.
وی در اولین فیلم خود با نام بودن یا نبودن در نقش دختری ایفای نقش می کند که با کمک قلبی که از یک پسر جوان دچار مرگ مغزی به او پیوند زده می شود از مرگ نجات می یابد. حضور موفقش در این فیلم به حدی تأثیرگذار بود که تمامی اهالی سینما معتقد بودند که یک ستاره جدید در سینما ظهور کرده است. فیلم بعدی اش، دست های آلوده به کارگردانی سیروس الوند بود که در آن، در کنار ستاره های مشهور سینمای ایران یعنی هدیه تهرانی، امین حیایی و ابوالفضل پورعرب ایفای نقش می کرد. همچنین وی در یکی از آخرین کارهای خود در تله فیلمی با نام «به سلامت بانو» در نقش زنی به ایفای نقش پرداخت که دچار بیماری غیرقابل درمانی شده و تنها سه هفته بیشتر از عمرش باقی نمانده است.
وی در تاریخ ۱۱ فروردین ۱۳۹۲ به حالت کما رفت و پس از انتقال به بیمارستان لقمان در روز ۱۲ فروردین ( ۱ آوریل ۲۰۱۳ ) دچار مرگ مغزی شد، در گزارش های اولیه خبرگزاری ها در مورد علت مرگ به مواردی همچون مسمومیت شدید دارویی، ایست قلبی و مشکلات تنفسی اشاره شده بود. در واکنش به این اخبار رضا داوودنژاد همسر خواهر عسل بدیعی، مسمومیت دارویی را شایعه دانست و مشکل قلبی ناشی از دشواری تنفسی و در نهایت مرگ مغزی را سبب مرگ وی اعلام کرد اما هشت سال بعد از این ماجرا وی در برنامه تلویزیونی دلیل مرگ او را "قصور پزشکی" عنوان کرد که "تمام مدارکش اثبات شده است". در نهایت در روز ۱۳ فروردین پزشک وی علت مرگ مغزی را پارگی عروق مغزی و به دنبال آن خونریزی مغزی و ایست تنفسی عنوان کرد. دکتر سهرابی اعلام کرد که پس از بررسی های پزشکی، مشخص شده ضایعه نخاعی در پشت گردن باعث مرگ مغزی وی گردیده است. همچنین اعلام شد طبق موافقت خانواده وی و هم چنین میل باطنی وی و در خواستش برای اهدای اعضایش همهٔ اعضای داخلی از جمله کلیه، کبد، قلب و ریهٔ وی اهدا خواهد شد.
... [مشاهده متن کامل]
بدیعی از ازدواجش با بازیگر فریبرز عرب نیا صاحب یک فرزند شده بود. او در ۳۵ سالگی درگذشت و بعد از مرگ، هفت عضو از بدن او اهدا شد.
عسل بدیعی در ۱۹ اردیبهشت ۱۳۵۶ در تهران به دنیا آمد. وی دانش آموخته علوم تغذیه از دانشگاه آزاد اسلامی است. فریبرز عرب نیا همسر پیشین وی بوده است.
وی فعالیت حرفه ای خود را از سینما و با فیلم بودن یا نبودن در سال ۱۳۷۵ آغاز کرد. او در انتخابات ریاست جمهوری ایران سال ۸۸، از طرفداران میرحسین موسوی بود.
وی در اولین فیلم خود با نام بودن یا نبودن در نقش دختری ایفای نقش می کند که با کمک قلبی که از یک پسر جوان دچار مرگ مغزی به او پیوند زده می شود از مرگ نجات می یابد. حضور موفقش در این فیلم به حدی تأثیرگذار بود که تمامی اهالی سینما معتقد بودند که یک ستاره جدید در سینما ظهور کرده است. فیلم بعدی اش، دست های آلوده به کارگردانی سیروس الوند بود که در آن، در کنار ستاره های مشهور سینمای ایران یعنی هدیه تهرانی، امین حیایی و ابوالفضل پورعرب ایفای نقش می کرد. همچنین وی در یکی از آخرین کارهای خود در تله فیلمی با نام «به سلامت بانو» در نقش زنی به ایفای نقش پرداخت که دچار بیماری غیرقابل درمانی شده و تنها سه هفته بیشتر از عمرش باقی نمانده است.
وی در تاریخ ۱۱ فروردین ۱۳۹۲ به حالت کما رفت و پس از انتقال به بیمارستان لقمان در روز ۱۲ فروردین ( ۱ آوریل ۲۰۱۳ ) دچار مرگ مغزی شد، در گزارش های اولیه خبرگزاری ها در مورد علت مرگ به مواردی همچون مسمومیت شدید دارویی، ایست قلبی و مشکلات تنفسی اشاره شده بود. در واکنش به این اخبار رضا داوودنژاد همسر خواهر عسل بدیعی، مسمومیت دارویی را شایعه دانست و مشکل قلبی ناشی از دشواری تنفسی و در نهایت مرگ مغزی را سبب مرگ وی اعلام کرد اما هشت سال بعد از این ماجرا وی در برنامه تلویزیونی دلیل مرگ او را "قصور پزشکی" عنوان کرد که "تمام مدارکش اثبات شده است". در نهایت در روز ۱۳ فروردین پزشک وی علت مرگ مغزی را پارگی عروق مغزی و به دنبال آن خونریزی مغزی و ایست تنفسی عنوان کرد. دکتر سهرابی اعلام کرد که پس از بررسی های پزشکی، مشخص شده ضایعه نخاعی در پشت گردن باعث مرگ مغزی وی گردیده است. همچنین اعلام شد طبق موافقت خانواده وی و هم چنین میل باطنی وی و در خواستش برای اهدای اعضایش همهٔ اعضای داخلی از جمله کلیه، کبد، قلب و ریهٔ وی اهدا خواهد شد.
