عسبه

لغت نامه دهخدا

( عسبة ) عسبة. [ ع َ ب َ ] ( ع اِ ) اسم مَرّه است برای مصدر عسب. ( از اقرب الموارد ). رجوع به عسب شود. || کفتگی در کوه. ( منتهی الارب ). شق و شکاف در کوه. ( از اقرب الموارد ). || ( اِخ ) موضعی است ، و آن را عشبة به شین معجم نیز نقل کرده اند. ( از منتهی الارب ).

پیشنهاد کاربران

بپرس