عسامه
لغت نامه دهخدا
عسامة. [ ع َس ْ سا م َ ] ( اِخ ) ابن عمروبن علقمه مَعافری ، مکنی به ابوداجن. از امرای مصر بود و چند بار شرطه آنجا را بعهده گرفت. و موسی بن مصعب او را به نیابت خود امیر آنجا کرد و چون بسال 168 هَ.ق. مصعب بقتل رسید مهدی عباسی او را امارت مصر بداد. عسامة بسال 176 در مصر درگذشت. ( از الاعلام زرکلی از النجوم الزاهرة، و الولاة و القضاة ).
پیشنهاد کاربران
پیشنهادی ثبت نشده است. شما اولین نفر باشید