عساقیل

لغت نامه دهخدا

عساقیل. [ ع َ ] ( ع اِ ) ج ِ عُسقول. ( ناظم الاطباء ). نوعی از سماروغ و قارچ سپید بزرگ که آن را شحمةالارض نیز گویند، و واحد آن عَسقَل و عُسقول است. || سراب. ( از منتهی الارب ) ( از اقرب الموارد ). عَساقل. رجوع به عساقل شود. || پاره های جداگانه ابر. ( منتهی الارب ). قطعات پراکنده ابر.( از اقرب الموارد ). عَساقل. و رجوع به عساقل شود.

عساقیل. [ ع َ ] ( اِخ ) جایگاهی است ، و نام آن در شعرجامعبن عمرو آمده است. رجوع به معجم البلدان شود.

پیشنهاد کاربران

بپرس