عزیزاء. [ ع ُ زَ ] ( ع اِ ) سرین اسب و طرف آن. ( منتهی الارب ). طرف و جانب وَرِک اسب. و گویند آن مابین بیخ دم اسب و سرین آن است ، و آن را عزیزی به قصر نیز خوانند. و تثنیه آن در مد عزیزاوان و در قصر عزیزیان شود. ( از اقرب الموارد ).
