عزیزخور. [ ع َ خوَرْ/ خُرْ ] ( نف مرکب ) خورنده عزیز. که گرامی و ارجمندی را از میان بردارد و بخورد و فروبرد : وی خاک عزیزخور به خواری تن را عوض از جفات جویم.خاقانی.
