( عزوة ) عزوة. [ ع ِزْ وَ] ( ع اِمص ) نسبت و دعوی. ( منتهی الارب ). اسم است از اعتزاء، و از حیث وزن و معنی چون نسبة و انتساب باشد، چنانکه گویند: هو حَسَن العزوة؛ یعنی او نیکوانتساب است. ( از اقرب الموارد ). عِزیة. و رجوع به عزیة شود. || صبر و شکیبائی. ( از اقرب الموارد ).
فرهنگ فارسی
نسبت و دعوی اسم است از اعتزائ و از حیث و زن و معنی چون نسبه و انتساب باشد صبر و شکیبائی
