عزه المیلاء

لغت نامه دهخدا

( عزة المیلاء ) عزة المیلاء. [ ع َزْ زَ تُل ْ م َ ] ( اِخ ) زنی مغنی ، و از اولین کسانی بود که غنای موقع را در حجاز خواند. او از موالی انصار بود، رویی زیبا داشت و در مدینه اقامت می کرد. و درباره مهارت او در غناء و در نواختن عود داستانهای بسیاری نقل کرده اند. ( از الاعلام زرکلی از الاغانی ). و رجوع به اعلام النساء ج 2 شود.

پیشنهاد کاربران

بپرس