عزلت گرفتن

لغت نامه دهخدا

عزلت گرفتن. [ ع ُ ل َگ ِ رِ ت َ ] ( مص مرکب ) گوشه نشینی. کناره گرفتن. کناره گیری کردن. گوشه گیری کردن. گوشه گرفتن : خردمندان... از جنگ عزلت گرفته اند. ( کلیله و دمنه ).
مرا که عزلت عنقا گرفتمی همه عمر
چنان اسیر گرفتی که باز تیهو را.
سعدی.

فرهنگ فارسی

گوشه نشینی کناره گرفتن

پیشنهاد کاربران

در بستن از ؛ دوری جستن از. گوشه گرفتن از :
برگزیدم به خانه تنهایی
وز همه کس درم ببستم چست.
شهید.
از خلق گوشه گرفتن ؛ عزلت گرفتن. انزوا گرفتن.
کناره جستن از . . . . . . . . . . . . .

بپرس