[ویکی فقه] عزالدین ابوعبدالله محمد بن ابراهیم آل قدامه. عزّالدّین ابوعبدالله محمد بن ابراهیم، از شخصیت های آلِ قُدامه، می باشد؛ این خاندان، خاندانی فلسطینیُ الاصل و حنبلی مذهب که فقیهان، مُسندان، حافظان و قاضیان بسیاری از آن برخاستند و فعالیت علمی ــ دینی آنان در اندیشۀ اسلامی آن روزگار و گسترش مذهب حنبلی تأثیر بزرگی به جای نهاد.
عزّالدّین ابوعبدالله محمد بن ابراهیم بن عبدالله بن ابی عمر (۶۶۳-۷۴۸ق/۱۲۶۵-۱۳۴۷م).وی از ابن عبدالدائم و علی عمر کرمانی و دیگران حدیث شنید. در جامع مظفری خطبه می خواند. در چندین جا به تدریس پرداخت. در فقه چیره دست بود. اسماعیل بن درجی و دیگران به او اجازه دادند.
ابن رافع، تقی الّدین محمد، الوفیات، ج۲، ص۵۲، به کوشش صالح مهدی عباس و بشار عواد معروف، بیروت، ۱۴۰۲ق.
۱. ↑ ابن رافع، تقی الّدین محمد، الوفیات، ج۲، ص۵۲، به کوشش صالح مهدی عباس و بشار عواد معروف، بیروت، ۱۴۰۲ق.
دانشنامه بزرگ اسلامی، مرکز دائرة المعارف بزرگ اسلامی، برگرفته از مقاله «آل قدامه»، شماره۴۴۸.
...
عزّالدّین ابوعبدالله محمد بن ابراهیم بن عبدالله بن ابی عمر (۶۶۳-۷۴۸ق/۱۲۶۵-۱۳۴۷م).وی از ابن عبدالدائم و علی عمر کرمانی و دیگران حدیث شنید. در جامع مظفری خطبه می خواند. در چندین جا به تدریس پرداخت. در فقه چیره دست بود. اسماعیل بن درجی و دیگران به او اجازه دادند.
ابن رافع، تقی الّدین محمد، الوفیات، ج۲، ص۵۲، به کوشش صالح مهدی عباس و بشار عواد معروف، بیروت، ۱۴۰۲ق.
۱. ↑ ابن رافع، تقی الّدین محمد، الوفیات، ج۲، ص۵۲، به کوشش صالح مهدی عباس و بشار عواد معروف، بیروت، ۱۴۰۲ق.
دانشنامه بزرگ اسلامی، مرکز دائرة المعارف بزرگ اسلامی، برگرفته از مقاله «آل قدامه»، شماره۴۴۸.
...
wikifeqh: عزالدین_ابوعبدالله