[ویکی اهل البیت] ابوالحسن علی بن محمد بن محمد ملقب به "عزالدین"، مورخ ادیب و محدث اهل تسنن می باشد.
عزالدین ابن اثیر در جمادی الاول سال (۵۵۵ هجری) قمری در جزیرة ابن عُمر متولد شد. پدرش از کارگزاران دولت اتابکه موصل در دولت عمادالدین زنکی علاوه بر سمت دولتی به تجارت نیز مشغول بود.
عزالدین دو برادر دیگر هم دارد که آنها نیز ملقب به ابن اثیر مشهورند: برادر بزرگتر از او مجدالدین ابن اثیر (م606ق) متخصص در علوم دینی و برادر کوچکتر ضیاءالدین ابن اثیر (م637ق) از مشاهیر ادب عرب و صاحب کتاب معروف المثل السائر فی ادب الکاتب.
ابن اثیر اوائل کودکی را با آموزش قرآن شروع کرد و در جوانی در شهرهای موصل، شام و بغداد نزد اساتیدی چون ابن ریان، ابوحفص عمر بن طبرزد بغدادی و دیگر اساتید دانش آموخت. وی برخی از این استادان خود را در الکامل معرفی کرده است .
ابن اثیر در نیمه دوم قرن ششم و ثلث اول قرن هفتم زندگی کرد. حیات او که معاصر با پنج تن از خلفای بنی عباس بود، 12 بحرانهای سیاسی متعددی را دربرمی گرفت که مهمترین آنها افول دولت سلجوقی، انقراض فاطمیان بدست صلاح الدین ایوبی، تعرض صلیبی ها به صفحات شرقی مدیترانه و ورود مغول به جهان اسلام بود. به علاوه جریانهای فکری متعدد که با یکدیگر نزاع داشتند و نیز بحرانهای اقتصادی در آن روزگار، نابسامانی جامعه ابن اثیر را مضاعف می کرد.
"یاقوت حموی" یکی از شخصیت های بزرگ اهل تسنن برای او ارزش والایی قائل بود و قبل از مرگش، طبق وصیتی کتاب های خود را به "ابن اثیر" واگذار کرد تا او آنها را به کتابخانه مورد نظرش برساند و تحویل دهد. البته ابن اثیر این تعهد را پذیرفت ولی به آن عمل نکرد.
ابن خلکان هم یکی دیگر از بزرگان اهل تسنن هم بسیار او را ستوده و بعد از ملاقاتی که در سال ۶۲۶ هجری قمری با او در حلب داشت، گفت: ابن اثیر حافظ حدیث بود، تاریخ را ازبر داشت و انساب عرب را به خوبی می دانست و به اخبار عرب واقف بود.
ابن اثیر مورد احترام نویسندگان زیادی بود که از آثار او بهره های زیادی بردند. مثلاً ابن جوزی از او به عنوان استاد یاد کرده همین طور "ابن کثیر و ابن حنبلی".
عزالدین ابن اثیر در جمادی الاول سال (۵۵۵ هجری) قمری در جزیرة ابن عُمر متولد شد. پدرش از کارگزاران دولت اتابکه موصل در دولت عمادالدین زنکی علاوه بر سمت دولتی به تجارت نیز مشغول بود.
عزالدین دو برادر دیگر هم دارد که آنها نیز ملقب به ابن اثیر مشهورند: برادر بزرگتر از او مجدالدین ابن اثیر (م606ق) متخصص در علوم دینی و برادر کوچکتر ضیاءالدین ابن اثیر (م637ق) از مشاهیر ادب عرب و صاحب کتاب معروف المثل السائر فی ادب الکاتب.
ابن اثیر اوائل کودکی را با آموزش قرآن شروع کرد و در جوانی در شهرهای موصل، شام و بغداد نزد اساتیدی چون ابن ریان، ابوحفص عمر بن طبرزد بغدادی و دیگر اساتید دانش آموخت. وی برخی از این استادان خود را در الکامل معرفی کرده است .
ابن اثیر در نیمه دوم قرن ششم و ثلث اول قرن هفتم زندگی کرد. حیات او که معاصر با پنج تن از خلفای بنی عباس بود، 12 بحرانهای سیاسی متعددی را دربرمی گرفت که مهمترین آنها افول دولت سلجوقی، انقراض فاطمیان بدست صلاح الدین ایوبی، تعرض صلیبی ها به صفحات شرقی مدیترانه و ورود مغول به جهان اسلام بود. به علاوه جریانهای فکری متعدد که با یکدیگر نزاع داشتند و نیز بحرانهای اقتصادی در آن روزگار، نابسامانی جامعه ابن اثیر را مضاعف می کرد.
"یاقوت حموی" یکی از شخصیت های بزرگ اهل تسنن برای او ارزش والایی قائل بود و قبل از مرگش، طبق وصیتی کتاب های خود را به "ابن اثیر" واگذار کرد تا او آنها را به کتابخانه مورد نظرش برساند و تحویل دهد. البته ابن اثیر این تعهد را پذیرفت ولی به آن عمل نکرد.
ابن خلکان هم یکی دیگر از بزرگان اهل تسنن هم بسیار او را ستوده و بعد از ملاقاتی که در سال ۶۲۶ هجری قمری با او در حلب داشت، گفت: ابن اثیر حافظ حدیث بود، تاریخ را ازبر داشت و انساب عرب را به خوبی می دانست و به اخبار عرب واقف بود.
ابن اثیر مورد احترام نویسندگان زیادی بود که از آثار او بهره های زیادی بردند. مثلاً ابن جوزی از او به عنوان استاد یاد کرده همین طور "ابن کثیر و ابن حنبلی".
wikiahlb: عزالدین_ابن_اثیر