عز من قائل. [ ع َزْ زَ م ِ ءِ ] ( ع جمله فعلیه دعایی ) ( از: فعل عزّ + حرف جر من + قائل ) گرامی است گوینده. عزیز و ارجمند است آنکه گفته است ، و آن را پیش از نقل آیتی از قرآن کریم آرند، قوله تعالی عزمن قائل... ( از یادداشت مرحوم دهخدا ). در این جمله حرف «من » زائد است و مجرور آن محلاً منصوب است بر تمییز بودن. و آن را بصورت عزّ قائلاً، بدون مِن نیز گویند. و آن را حال نیز میتوان فرض کرد بعنوان جنس بودن ، یعنی عزّ قائلاً من القائلین. ( از اقرب الموارد ).
فرهنگ فارسی
( جمله فعلی دعای ) گرامی باد گوینده . (در مورد خدا استعمال شود آنگاه که بخواهند کلام خداوندی را نقل کنند ) توضیح من قائل تمیزاست برای الله ( عزدالله قائلا )
