عزالدوله
لغت نامه دهخدا
عزالدوله. [ ع ِزْ زُدْ دَ ل َ ] ( اِخ ) بختیاربن معزالدوله ابوالحسین احمدبن بویه دیلمی. از دیالمه عراق و اهوازو کرمان ( 356 - 367 هَ.ق. ). وی پس از مرگ پدر بر متصرفات او دست یافت. شخصی قوی و توانا بود و گویند وی گاوی بزرگ را از دو شاخ میگرفت و آن را بزمین می افکند. عزالدوله با پسرعمش عضدالدوله بر سر برخی سرزمین ها رقابتهائی داشتند که به جنگ آن دو انجامید و در روز چهارشنبه هجدهم شوال سال 367 هَ.ق. در میدان جنگ با هم روبرو شدند و عزالدوله که در آن هنگام سی وشش سال داشت به دست سپاهیان پسرعمش کشته شد. ( از وفیات الاعیان ج 2 ص 242 ). و رجوع به طبقات سلاطین اسلام شود.
عزالدوله. [ ع ِزْ زُدْ دَ ل َ ] ( اِخ ) سعدبن منصور اسرائیلی ، مشهور به ابن کمونه. صاحب شبهه مشهوره است. رجوع به ابن کمونه شود.
عزالدوله. [ ع ِزْ زُدْ دَ ل َ ] ( اِخ ) عبدالرشیدبن محمود غزنوی ، مکنی به ابومنصور. از پادشاهان غزنوی ، و شخصی بی جرأت بود و زیر نفوذ یکی از درباریان خود بنام طغرل ( طغرل کافرنعمت ) قرار داشت. و سرانجام به سال 444 هَ.ق. به دست همین طغرل بقتل رسید. ( از فرهنگ فارسی معین ).
عزالدوله. [ ع ِزْ زُدْ دَ ل َ ] ( اِخ ) عبدالعزیزبن محمد بکری ، مکنی به ابوزید. حاکم شلطیس و ولبة در اندلس. حکومت این دو ناحیه بسال 403 هَ.ق. پس از مرگ پدرش بوی رسید. به سال 443 هَ.ق. چون المعتضد عباد بر ولبة دست یافت عزالدوله به قرطبه رفت و تا زمان مرگ درحمایت ابن جهور بود و در حدود سال 450 درگذشت. وی پدر ابوعبید بکری صاحب المسالک و الممالک میباشد. ( ازالاعلام زرکلی از البیان المغرب و معجم ما استعجم ).
فرهنگ فارسی
عبدالعزیز بن محمد بکری مکنی به ابوزید حاکم شلطیس و ولبه در اندلس
پیشنهاد کاربران
پیشنهادی ثبت نشده است. شما اولین نفر باشید