( عروکة ) عروکة. [ ع َ ک َ ] ( ع ص ) ناقه که بدون مالیدن کوهان فربهی آن دریافته نشود، و ناقه ای که در پیه کوهانش شک باشد. ( منتهی الارب ). ماده شتری که فربهی آن شناخته نشود مگر بامالیدن سنامش ، و گویند ماده شتری است که نسبت به سنام آن شک کنند که آیا دارای پیه است یا نه. ( از اقرب الموارد ). ج ، عُرُک. ( منتهی الارب ) ( اقرب الموارد ).
