عروط. [ ع َ ] ( ع ص ) ناقه ای که به خوردن درخت دندان ریخته باشد. ( منتهی الارب ). ماده شتری که آنقدر درخت بخورد تا دندانهای او از بین برود. ( اقرب الموارد ). ج ، عُرُط. ( از منتهی الارب ) ( اقرب الموارد ).
