عروس آلبومی. اصطلاح عروس آلبومی ( به انگلیسی: Picture Bride ) به نوعی ازدواج غیابی اشاره دارد که بین کارگران مهاجر ( عمدتا ژاپنی، اوکیناوا و کره ای ) در هاوایی، ساحل غربی ایالات متحده و کانادا در اوایل قرن بیستم رواج داشت. در این روش، ازدواج صرفا از طریق توصیه های خانوادگی و ارسال آلبوم عکس های نامزدهای احتمالی صورت می گرفت. این پدیده، شکلی کوتاه شده از روند خواستگاری سنتی است و از جهاتی شبیه به مفهوم عروس سفارشی است.
بین سال های ۱۹۰۷ تا ۱۹۲۰، به واسطه توافق نامه ای میان دولت های ژاپن و ایالات متحده، ورود کارگران مهاجر ژاپنی به همراه خانواده به ایالات متحده آمریکا ممنوع بود. به همین دلیل مهاجران ژاپنی تا زمان تغییر قوانین، از روی اجبار به این روش تن داده بودند.
در اواخر قرن نوزدهم، گروهی از مردان ژاپنی، اوکیناوا و کره ای به عنوان نیروی کار ارزان به هاوایی سفر کردند تا در مزارع نیشکر کار کنند. برخی به کار خود در سرزمین اصلی ایالات متحده ادامه دادند. این افراد در ابتدا قصد داشتند کار مزرعه را ترک کنند و پس از چند سال یا پایان قرارداد به خانه برگردند. بین سال های ۱۸۸۶ و ۱۹۲۴، حدود نیمی از مهاجران ژاپنی ( بیش از ۱۱۳ هزار نفر ) به کشورشان بازگشتند. با این حال، بسیاری از آنان پول کافی برای بازگشت به میهن شان را نداشتند. همچنین، در سال ۱۹۰۷، توافق شفاهی ۱۹۰۷ مهاجرت کارگران از هاوایی به سرزمین اصلی ایالات متحده را ممنوع کرد. از آنجایی که این مردان با محدودیت جابجایی مواجه شده بودند، مجبور بودند به صورت دائمی در هاوایی یا سرزمین اصلی به زندگی ادامه دهند. علاوه بر تمایل بخشی از کارگران، اجبار صاحبان مزارع در هاوایی برای ازدواج کارگران ( با انگیزه ایجاد زمینه برای ماندگاری بیشتر کارگران ارزان و تقویت روحیه و کارآمدی آنان ) نیز در گرایش آنان به ازدواج غیابی نقشی عمده داشت.
پس از آنکه مردان مستقر در هاوایی و سرزمین اصلی ایالات متحده برای یافتن همسر آینده شان، عکس های خود را به کشور مبدأ ( ژاپن، اوکیناوا و کره ) می فرستادند، اعضای خانواده غالباً با کمک دلالان از این عکس ها برای یافتن همسر مناسب برای ارسال کنندگان، استفاده می کردند. در روند ازدواج آلبومی از ازدواج سنتی الگوبرداری می شد و در آن تمامی آداب و رسوم یک ازدواج عادی به جز حضور داماد، رعایت می شد. اینگونه ازدواج ها در ژاپن رسمی تلقی می شدند، بنابراین تازه عروسان برای دریافت مجوزهای سفر به ایالات متحده واجد شرایط می شدند. با این حال، این ازدواج ها از سوی دولت آمریکا، معتبر شناخته نمی شد. به همین دلیل، پس از ورود نوعروسان به آمریکا، مراسم عروسی دسته جمعی در اسکله یا در هتل ها برگزار می شد.
بین سال های ۱۹۰۷ تا ۱۹۲۰، به واسطه توافق نامه ای میان دولت های ژاپن و ایالات متحده، ورود کارگران مهاجر ژاپنی به همراه خانواده به ایالات متحده آمریکا ممنوع بود. به همین دلیل مهاجران ژاپنی تا زمان تغییر قوانین، از روی اجبار به این روش تن داده بودند.
در اواخر قرن نوزدهم، گروهی از مردان ژاپنی، اوکیناوا و کره ای به عنوان نیروی کار ارزان به هاوایی سفر کردند تا در مزارع نیشکر کار کنند. برخی به کار خود در سرزمین اصلی ایالات متحده ادامه دادند. این افراد در ابتدا قصد داشتند کار مزرعه را ترک کنند و پس از چند سال یا پایان قرارداد به خانه برگردند. بین سال های ۱۸۸۶ و ۱۹۲۴، حدود نیمی از مهاجران ژاپنی ( بیش از ۱۱۳ هزار نفر ) به کشورشان بازگشتند. با این حال، بسیاری از آنان پول کافی برای بازگشت به میهن شان را نداشتند. همچنین، در سال ۱۹۰۷، توافق شفاهی ۱۹۰۷ مهاجرت کارگران از هاوایی به سرزمین اصلی ایالات متحده را ممنوع کرد. از آنجایی که این مردان با محدودیت جابجایی مواجه شده بودند، مجبور بودند به صورت دائمی در هاوایی یا سرزمین اصلی به زندگی ادامه دهند. علاوه بر تمایل بخشی از کارگران، اجبار صاحبان مزارع در هاوایی برای ازدواج کارگران ( با انگیزه ایجاد زمینه برای ماندگاری بیشتر کارگران ارزان و تقویت روحیه و کارآمدی آنان ) نیز در گرایش آنان به ازدواج غیابی نقشی عمده داشت.
پس از آنکه مردان مستقر در هاوایی و سرزمین اصلی ایالات متحده برای یافتن همسر آینده شان، عکس های خود را به کشور مبدأ ( ژاپن، اوکیناوا و کره ) می فرستادند، اعضای خانواده غالباً با کمک دلالان از این عکس ها برای یافتن همسر مناسب برای ارسال کنندگان، استفاده می کردند. در روند ازدواج آلبومی از ازدواج سنتی الگوبرداری می شد و در آن تمامی آداب و رسوم یک ازدواج عادی به جز حضور داماد، رعایت می شد. اینگونه ازدواج ها در ژاپن رسمی تلقی می شدند، بنابراین تازه عروسان برای دریافت مجوزهای سفر به ایالات متحده واجد شرایط می شدند. با این حال، این ازدواج ها از سوی دولت آمریکا، معتبر شناخته نمی شد. به همین دلیل، پس از ورود نوعروسان به آمریکا، مراسم عروسی دسته جمعی در اسکله یا در هتل ها برگزار می شد.
wiki: عروس آلبومی
عروس آلبومی (فیلم). عروس آلبومی ( به انگلیسی: Picture Bride ) یک فیلم مستقل ژاپنی زبان آمریکایی محصول سال ۱۹۹۵ به کارگردانی کیو هاتا است. این فیلم به تهیه کنندگی دایان می لین مارک و لیزا اونودرا بر پایه فیلمنامه ای از کیو هاتا و مری هاتا ساخته شده است.
این فیلم به به پدیده ای به همین نام می پردازد که در اوایل قرن بیستم در بین کارگران مهاجر ژاپنی و کره ای مقیم آمریکا رواج داشت. بین سال های ۱۹۰۷ تا ۱۹۲۰، به واسطه توافق نامه ای میان دولت های ژاپن و ایالات متحده، ورود مهاجران ژاپنی به همراه خانواده به ایالات متحده آمریکا، هاوایی و کانادا ممنوع بود. به همین دلیل مهاجران ژاپنی از طریق تبادل عکس با کشور مبدأ، با دخترانی که توسط دلالان و آشنایان توصیه می شدند، ازدواج غیابی می کردند.
• یوکی کودو - یوکی کودو
• کری هیرویوکی تاگاوا - کانزاکی
• تاملین تومیتا - کانا
• آکیرا تاکایاما - ماتسوجی
• یوکو سوگی - خاله سوده
• کریستین میس - خانم پیپر
• توشیرو میفونه - بنشی
• جیسون اسکات لی[ ۲] [ ۳]
این نوشته برگرفته از سایت ویکی پدیا می باشد، اگر نادرست یا توهین آمیز است، لطفا گزارش دهید: گزارش تخلفاین فیلم به به پدیده ای به همین نام می پردازد که در اوایل قرن بیستم در بین کارگران مهاجر ژاپنی و کره ای مقیم آمریکا رواج داشت. بین سال های ۱۹۰۷ تا ۱۹۲۰، به واسطه توافق نامه ای میان دولت های ژاپن و ایالات متحده، ورود مهاجران ژاپنی به همراه خانواده به ایالات متحده آمریکا، هاوایی و کانادا ممنوع بود. به همین دلیل مهاجران ژاپنی از طریق تبادل عکس با کشور مبدأ، با دخترانی که توسط دلالان و آشنایان توصیه می شدند، ازدواج غیابی می کردند.
• یوکی کودو - یوکی کودو
• کری هیرویوکی تاگاوا - کانزاکی
• تاملین تومیتا - کانا
• آکیرا تاکایاما - ماتسوجی
• یوکو سوگی - خاله سوده
• کریستین میس - خانم پیپر
• توشیرو میفونه - بنشی
• جیسون اسکات لی[ ۲] [ ۳]
wiki: عروس آلبومی (فیلم)