ز تاب آتش دوری شدم غرق عرق چون گل
بیار ای باد شبگیری نسیمی زان عرق چینم.
حافظ.
|| نوعی از کلاه است و آن را توبی نیز گویند. ( برهان ). نوعی از کلاه که در زیر دستار پوشند. ( غیاث اللغات ). در قوسی طاقه که زیرکلاه و دستار پوشند. ( آنندراج ). نوعی از کلاه نازک که نوعاً در زیر کلاه بر سر گذارند. ( ناظم الاطباء ). نوعی کلاه از پارچه یا منسوج نازک که در زیر کلاه یا عمامه و رکن گذارند و یا به تنهایی در خانه به سر نهند. ( فرهنگ فارسی معین ). کلاهی از جامه تنک که پیش از این کسبه و آخوندها زیر کلاه یا عمامه می پوشیدند. ( یادداشت مرحوم دهخدا ). عرقیة. عراقیة. طاقیة. شب کلاه. کله پوش. نوعی کلاه بی لبه از پارچه نازک یا بافته که فقط قسمتی از فرق سر را پوشاند : زهی دولت زهی طالع زهی بخت
که شب پوش و عرقچین تو دارد.
عبید ( از آنندراج ).
منه واعظ دگر زینگونه دستار کلان بر سرکه آخر چون عرقچین در ته دستار میمانی.
ملاطغرا ( از آنندراج ).
عرقچین نمی دوزد آن گلعذارکه شاخ گلش می فشاند به بار.
میرزاطاهر وحید ( از آنندراج ).
کلاه و عرقچین و مسحی و موزه چو ارواح بگزیده دوری ز قالب.
نظام قاری.
ز بهر عرقچین واعظ از این پیش شدندی برهنه سران جمله تائب.
نظام قاری.
صد عرقچین فدای طاقیه بادهیچ از قالبش نیاید یاد.
نظام قاری ( دیوان البسه ص 55 ).
- امثال :سر کچل وعرقچین !؛ نظیر وسمه بر ابروی کور. ( امثال و حکم دهخدا ).
|| قطیفه و هر چیز که بدان عرق پاک کنند. ( برهان ) ( ناظم الاطباء ). رومال. ( آنندراج ) ( غیاث اللغات ).
