عرفان الحق

عِرفانُ الْحَقّ
رساله ای تألیف صفی علی شاه، به فارسی، در تصوّف. این رسالۀ مختصر بسیار پربار است و، در میان آثار صوفیان متأخّر، درشمار معدود آثارِ فنّی و ارزشمند قرار دارد. شناختِ وجود، ظهورات و وحدت آن، نسبت عالم صغیر با عالم کبیر و بالعکس، اسفار اربعه (سیر و سلوک چهارگانۀ معنوی) و کیفیت سلوک، درشمار مباحث این کتاب اند. نثر کتاب، همچون غالب متون عصر قاجار، عربی گراست و از این جهت، چندان روشن نیست، به ویژه که اصطلاحاتِ عرفانیِ بسیاری نیز در سراسر آن به کار رفته است. با این همه، وجود اشعار چندی که در متن به چشم می آید طراوتی به آن بخشیده است. این رساله، به خط نستعلیق چاپ گراوری شده، و به صورت حروفی نیز به چاپ رسیده است.