عرفا

/~orafA/

لغت نامه دهخدا

( عرفاً ) عرفاً. [ ع ُ فَن ْ ] ( ع ق ) برحسب عرف. مقابل شرعاً. ( یادداشت مرحوم دهخدا ). رجوع به عُرف شود.

فرهنگ معین

(عُ رَ ) [ ع . عرفاء ] (اِ. ) ج ِ عریف . مردان دانا و آگاه .
( عرفاً ) (عُ فَ نْ ) [ ع . ] (ق . )از روی عرف ، براساس رسم .

فرهنگ عمید

= عارف

پیشنهاد کاربران

عرفا: همتای پارسی این واژه ی عربی، این است:
وستایان vestāyān ( پهلوی )
ارباب سلوک ؛ پارسایان و مردمان زاهد از دنیا گذشته. عرفا. ( ناظم الاطباء ) .
هوالعلیم
عرفاً: پیاپی ؛
Mystic : عارف
Mystics : عرفا
واقعا یه معنی درست نبود . . . . به معنی شناخت هست
خدا شناسان
مردان خدا شناس و با ایمان
مفرد عرفا=عارف
خداشناسی
باایمان
یعنی
عارفان ، مردان حق ، خداشناسان
خدا شناسی ، با ایمان
جمع عارف : عارفان
عُرفا جمعی از عارف و معنی هر دو یعنی خداشناسی کسانی که خدا را می شناسند
جمع عارف
معنی:مردمان خدا شناس وباایمان

عریف به کسی می گفته اند که رئیس قبایل کوچکی از عرب بود به نام عریفه که به رئیس آن را عریف می گفتند
مردان حق، خداشناسان، جمع عارف، عارفان
سالکان
جمع عارف ، عارفان
مشاهده ادامه پیشنهادها (١٠ از ١٧)

بپرس