✅️در حقوق
عرف عادت به معنای مجموعه قواعد و رفتارهایی است که به طور مستمر و معمول در یک جامعه یا گروه خاصی از مردم رواج یافته و به عنوان یک منبع حقوقی مورد پذیرش قرار می گیرد، حتی اگر به صورت مکتوب در قانون نیامده باشند. به عبارت دیگر، اگر یک رفتار یا عمل در بین مردم به قدری تکرار شود که به عنوان یک قاعده عرفی پذیرفته شود، می تواند در موارد سکوت قانون یا ابهام در آن، مبنای قضاوت و تصمیم گیری در مسائل حقوقی قرار گیرد.
... [مشاهده متن کامل]
توضیح بیشتر:
👈عرف:
در حقوق، عرف به معنای رویه و رفتاری است که به تدریج در یک جامعه شکل می گیرد و به عنوان یک قاعده الزام آور پذیرفته می شود.
👈عادت:
عادت به رفتاری اشاره دارد که به صورت تکراری و خودکار در افراد یا گروه ها ایجاد می شود. در حقوق، عادت زمانی اهمیت پیدا می کند که به یک رویه عمومی و فراگیر تبدیل شده و مبنای عرف قرار گیرد.
👈جایگاه عرف در حقوق:
قانون اساسی و قوانین عادی در ایران، عرف را به عنوان یکی از منابع حقوق به رسمیت شناخته اند. این بدین معناست که اگر قانون در مورد موضوعی سکوت کرده باشد یا ابهام داشته باشد، عرف و عادت می تواند به عنوان یک راه حل حقوقی مورد استفاده قرار گیرد.
👈🌛مثال:🌜
در معاملات تجاری، عرف و عادت بازاریان در مورد نحوه انجام قراردادها یا تعیین قیمت کالاها، می تواند به عنوان یک معیار حقوقی در نظر گرفته شود، به شرطی که به طور گسترده ای پذیرفته شده و با قوانین مصوب مغایرت نداشته باشد.
عرف عادت به معنای مجموعه قواعد و رفتارهایی است که به طور مستمر و معمول در یک جامعه یا گروه خاصی از مردم رواج یافته و به عنوان یک منبع حقوقی مورد پذیرش قرار می گیرد، حتی اگر به صورت مکتوب در قانون نیامده باشند. به عبارت دیگر، اگر یک رفتار یا عمل در بین مردم به قدری تکرار شود که به عنوان یک قاعده عرفی پذیرفته شود، می تواند در موارد سکوت قانون یا ابهام در آن، مبنای قضاوت و تصمیم گیری در مسائل حقوقی قرار گیرد.
... [مشاهده متن کامل]
توضیح بیشتر:
👈عرف:
در حقوق، عرف به معنای رویه و رفتاری است که به تدریج در یک جامعه شکل می گیرد و به عنوان یک قاعده الزام آور پذیرفته می شود.
👈عادت:
عادت به رفتاری اشاره دارد که به صورت تکراری و خودکار در افراد یا گروه ها ایجاد می شود. در حقوق، عادت زمانی اهمیت پیدا می کند که به یک رویه عمومی و فراگیر تبدیل شده و مبنای عرف قرار گیرد.
👈جایگاه عرف در حقوق:
قانون اساسی و قوانین عادی در ایران، عرف را به عنوان یکی از منابع حقوق به رسمیت شناخته اند. این بدین معناست که اگر قانون در مورد موضوعی سکوت کرده باشد یا ابهام داشته باشد، عرف و عادت می تواند به عنوان یک راه حل حقوقی مورد استفاده قرار گیرد.
👈🌛مثال:🌜
در معاملات تجاری، عرف و عادت بازاریان در مورد نحوه انجام قراردادها یا تعیین قیمت کالاها، می تواند به عنوان یک معیار حقوقی در نظر گرفته شود، به شرطی که به طور گسترده ای پذیرفته شده و با قوانین مصوب مغایرت نداشته باشد.