عرش لوا. [ ع َ ل ِ ] ( ص مرکب ) که لوای آن عرش باشد. که لوایی بلند دارد : عقل که دید طلعتش حرز بر اودمید و گفت اینت شه ملک سپه ، عرش لوای مملکت.خاقانی.
