عربی زبان

عربی، زبان
از گروهِ زبا ن های سامیِ جنوبی که خود شاخه ای از خانوادۀ زبان های حامی ـ سامی است. زبان های عربی شامل عربی شمالی (مطلق عربی) و عربی جنوبی (حمیری) است. تفاوت این دو عربی به حدی است که هریک را می توان زبان جداگانه شمرد. عربی شمالی تا قرن ۷م عمدتاً به جزیرةالعرب محدود می شد؛ امّا با پیدایش و گسترش اسلام در هلال خصیب و شمال افریقا رواج یافت. عربی امروزه زبان مادری تقریباً ۲۰۰میلیون نفر در آسیا و افریقاست و به دلیل آن که زبان قرآن و اسلام عربی است، در هرجا که جامعۀ مسلمانی باشد، زبان عربی نیز موجودیت دارد. زبان عربی فُصْحی یکدست و استاندارد شده است، امّا زبان نوشتاری با زبان گفتاری در کشورهای مختلف عرب زبان تفاوت های فاحش دارد. عربی متداول مدرن سه گروه اصلی گویشی دارد: شرقی، غربی و جنوبی. مشخصۀ زبان عربی، ریشۀ سه حرفی کلمات است، که با دو مصوت از هم جدا می شوند. در عربی فعل، اسم و صفت به صورت مذکر و مؤنث وجود دارد. خط عربی الفبایی و شامل ۲۸ حرف است و از راست به چپ نوشته می شود. الفبای عربی مأخوذ از نَبَطی، از خط آرامی است. عربی جنوبی در روزگاران باستان زبان مردمان جنوب شبه جزیرۀ عرب بود. این زبان گویش های متعدد دارد و با زبان اتیوپیایی خویشاوند است. این زبان از خود الفبایی داشت که منشأ آن هنوز روشن نشده است. نوشته های محفوظ مانده از این زبان به قرن ۸پ م بازمی گردد. متکلمان این زبان در حال حاضر از چند ده هزار تن تجاوز نمی کند.