عربی خوزستانی

زبان عربی در میان عرب زبان های خوزستان رایج است. بخش هایی از استان خوزستان شامل سوسنگرد، هویزه، شادگان ، باوی، خرمشهر، آبادان، اهواز و شوش بخش هایی هستند که جمعیت قابل توجهی عرب زبان در خود جای داده اند. همچنین در دیگر شهرهای استان خوزستان مانند امیدیه، رامهرمز، ماهشهر، هندیجان و شوشتر و. . . نیز زبان عربی در میان مردم عرب زبان به کار می رود. همچنین جنوب استان ایلام در مناطق دهلران، موسیان و دشت عباس زبان عربی بین مردم عرب زبان رواج دارد. گویش عربی مردم خوزستان تفاوت هایی نیز با یکدیگر دارد و لهجه عربی خرمشهر را فصیح ترین و اصلی ترین لهجه این گویش می دانند.
زبان عربی خوزستان به دلیل شفاهی بودن و نیز افزایش سواد و تحصیلات میان مردم عرب و نیز گسترش استفاده از رسانه و مدارس فارسی زبان تفاوت های زیادی با گویش عربی رایج در منطقه عراق یافته است. مهم ترین این تأثیرات در ساختار جمله است که ترتیب فاعل ( s ) فعل ( v ) و مفعول ( o ) در زبان عربی خوزستانی متفاوت با سایر لهجه ها و گویش های این زبان است؛ و دو سبک ( SVO ) و ( VSO ) در تمام لهجه های عربی رایج است اما عربی خوزستانی بر خلاف این ها یک الگوی ( SOV ) هم دارد که به جز عربی ازبکستانی در سایر لهجه های عربی دیده نمی شود و این تحت تأثیر زبان لری در ایران و تاجیکی در ازبکستان رقم خورده است.
از نظر آواشناسی لهجه عربی خوزستان سریع بوده و تمایل به حذف همخوان ها در آن وجود دارد. در این لهجه برای مثال واژه أنتَ ( 'ant - a ) در گفتار به صورت إتِّ ( e - tt - e ) یا در دیگر نمونه قلت لی به معنی ( به من گفتی ) در میان مردم خوزستان به صورت گلت لی ( GI - T - LI ) تلفظ می شود. در لهجه عربی این منطقه صامت «ق» به صورت «گ» و صامت «ک» گاهی به صورت «چ» تلفظ می شود که در عربی به آن ( الکشکشة ) میگویند. همچنین حرف «ج» نیز بیشتر اوقات به صورت «ی» ادا می شود که در عربی به آن ( الیأیأة ) میگویند. این تفاوت ها یا نظایر آن در تمام لهجه های عربی مانند مصری و لبنانی نیز موجود است.
نمونه ای از تفاوت های آوایی عربی خوزستانی و عربی فصیح: