عربی تونسی

تونسی، عربی تونسی یا دارجه گویشی از زبان عربی است که از سوی یازده میلیون تن از کرانه نشینان تونس مورد استفاده است. این گویش به عربی الجزایری شرقی و عربی لیبیایی غربی بسیار نزدیکی دارد و در کنار آن ها یک زنجیره گویشی را در طول شمال آفریقا ایجاد می کند.
ریخت شناسی، نحو، تلفظ و واژگان عربی تونسی به طور قابل توجهی با عربی کلاسیک متفاوت است و همچون دیگر گویش های مغربی دارای بستر واژگانی بزرگی از زبان های بربری و لاتین است. تونسی همچنین دارای وام واژگان بسیاری از فرانسوی، ایتالیایی، ترکی استانبولی و اسپانیایی است.
عربی تونسی عمدتاً برای سخنوران سایر گویش های مغربی قابل درک است اما درک آن برای سخنوران عربی خاورمیانه دشوار است. در بعضی محافل، عربی تونسی واژگان جدید فرانسوی و انگلیسی را به ویژه در زمینه های فناوری وارد کرده یا وام واژگان قدیمی فرانسوی و ایتالیایی را با کلمات عربی معیار جایگزین کرده است.
عربی تونسی همچنین بسیار به زبان مالتی نزدیک است که خود زبانی مستقل است که از تونسی و عربی سیسیلی ریشه گرفته است. فهم متقابل تونسی و مالتی ۳۰–۴۰٪ است. [ ۳]
همخوان های تونسی عبارتند از:
واکه های تونسی عبارتند از:
• سلام: /ʕasla:ma/, /ʔahla bi:k/, salut
• چطوری؟: /laba:s/, /ʃnaħwa:lik/, ça va?
• الحمد لله: /laba:s/, /ħamdulla/
• سپاس گزارم: merci, /mersi ʕali:k/, /ʕajʃak/, /barak alla:hu fi:k/, /ʃukran/
• هیچی: /ħatta ʃaj/
• چقدر؟: /qadda:ʃ/, /qadda:h/
• خدانگهدار: /bisla:ma/, bye, ciao
• متوجه شدی؟: /fhimtni/