دیدگاه شماره 2:
شوربختانه و بیشتر در سده های گذشته، فرهنگ عرب ها به ایران بسیار آمده بود و فرهنگ ایرانی و پارسی در میان مردم کمتر از فرهنگ عربی بودند.
یکی از آنها پافشار بسیار زیاد در "حجاب" و فتاد ( =مورد ) های پیوند دار با "محرم و نامحرمی"
... [مشاهده متن کامل]
برای نمونه شما هنگامی که میخواستید همسر خود را بیابید، باید زنان "محرم" به شما همچون دختری را برایتان گزینش می کردند.
این خیلی چیز بدی است! شما تا پیش از اینکه "محرم" شوید چهره همدیگر را هم نمی توانید ببینید!بر پایه همان اسلام هم بخواهیم بگوییم دیگر چهره را می توان دید!
سخن گفتن با او که دیگر از گناهان بزرگ شمرده می شد!
پس شما نه درباره ریخت و چهره همسرتان می دانید و نه منش ( =اخلاق ) او.
خیلی هم خوب!
یکی دیگر از عربزدگی ها، این است که اگر بخواهیم چیزی را بنویسیم، باید تا جایی که میشود واژه عربی بنویسیم! تازه اگر در باره "دانش" هم باشد که دیگر همگی عربی است. فتاد ( =مورد ) دوم هنوز هم همانگونه است.
یکی دیگر از چیزهای خیلی ناپسند، این است که در میان واژه ها جداسازی "جنسیتی" رخ دهد. برای نمونه به جای "شاعر" بگوییم "شاعره".
زبان پارسی یکی از زبان هایی است که جنسیت برایشان هیچ ناهمسانی ندارد. در زبان انگلیسی نیز برای "او" دو گونه "he" و "she" هست ولی در زبان پارسی "او" هم به زنان میگویند هم به مردان.
اکنون نگریدنی ( =نکته، جالب ) اینجاست که برخی ها میگویند که:"ایرانی ها خودشان اینها را برگزیدند"
پس ایرانی ها دین خودشان را، زبان خودشان را، فرهنگ خودشان را با اینکه به آنها یورش شده بود، به همانها فروختند؟
و هنگامی که به آنها این را می گوییم، چیزی ندارند بگویند جز اینکه:"در تاریخ چنین چیزی نوشته نشده است"
عربزدگی بیماری است همچون چنگار ( =سرطان ) ، درمانش خیلی سخت، و اگر درمان نشود، تا همیشه با آن خواهد بود. . . . .
بدرود!
شوربختانه و بیشتر در سده های گذشته، فرهنگ عرب ها به ایران بسیار آمده بود و فرهنگ ایرانی و پارسی در میان مردم کمتر از فرهنگ عربی بودند.
یکی از آنها پافشار بسیار زیاد در "حجاب" و فتاد ( =مورد ) های پیوند دار با "محرم و نامحرمی"
... [مشاهده متن کامل]
برای نمونه شما هنگامی که میخواستید همسر خود را بیابید، باید زنان "محرم" به شما همچون دختری را برایتان گزینش می کردند.
این خیلی چیز بدی است! شما تا پیش از اینکه "محرم" شوید چهره همدیگر را هم نمی توانید ببینید!بر پایه همان اسلام هم بخواهیم بگوییم دیگر چهره را می توان دید!
سخن گفتن با او که دیگر از گناهان بزرگ شمرده می شد!
پس شما نه درباره ریخت و چهره همسرتان می دانید و نه منش ( =اخلاق ) او.
خیلی هم خوب!
یکی دیگر از عربزدگی ها، این است که اگر بخواهیم چیزی را بنویسیم، باید تا جایی که میشود واژه عربی بنویسیم! تازه اگر در باره "دانش" هم باشد که دیگر همگی عربی است. فتاد ( =مورد ) دوم هنوز هم همانگونه است.
یکی دیگر از چیزهای خیلی ناپسند، این است که در میان واژه ها جداسازی "جنسیتی" رخ دهد. برای نمونه به جای "شاعر" بگوییم "شاعره".
زبان پارسی یکی از زبان هایی است که جنسیت برایشان هیچ ناهمسانی ندارد. در زبان انگلیسی نیز برای "او" دو گونه "he" و "she" هست ولی در زبان پارسی "او" هم به زنان میگویند هم به مردان.
اکنون نگریدنی ( =نکته، جالب ) اینجاست که برخی ها میگویند که:"ایرانی ها خودشان اینها را برگزیدند"
پس ایرانی ها دین خودشان را، زبان خودشان را، فرهنگ خودشان را با اینکه به آنها یورش شده بود، به همانها فروختند؟
و هنگامی که به آنها این را می گوییم، چیزی ندارند بگویند جز اینکه:"در تاریخ چنین چیزی نوشته نشده است"
عربزدگی بیماری است همچون چنگار ( =سرطان ) ، درمانش خیلی سخت، و اگر درمان نشود، تا همیشه با آن خواهد بود. . . . .
بدرود!
منش و اندیشه های عرب ها را داشتن، سوی عرب ها را گرفتن، ایرانی را به عرب ها فروختن از نشانه های این بیماری است!
بدرود!
بدرود!
عربگرایی، عرب مآبی/
خوی و مَنِشی بر آمده از خودکم بینی و برتر دانستن فرهنگ و زبان تازی.
این خوی و منش کم کم جای خود را به غربزدگی ( فرنگی مآبی ) داده است.
سالها دل طلب جام جم از ما می کرد/ وانچه خود داشت ز بیگانه تمنا می کرد
... [مشاهده متن کامل]
گوهری کز صدف کون و مکان بیرون بود/ طلب از گمشدگان لب دریا می کرد
خوی و مَنِشی بر آمده از خودکم بینی و برتر دانستن فرهنگ و زبان تازی.
این خوی و منش کم کم جای خود را به غربزدگی ( فرنگی مآبی ) داده است.
سالها دل طلب جام جم از ما می کرد/ وانچه خود داشت ز بیگانه تمنا می کرد
... [مشاهده متن کامل]
گوهری کز صدف کون و مکان بیرون بود/ طلب از گمشدگان لب دریا می کرد