عربده جویی

معنی انگلیسی:

uproar, brannigan

لغت نامه دهخدا

عربده جویی. [ ع َ ب َ دَ / دِ ] ( حامص مرکب ) عمل عربده جو. پرخاشجویی. مجادله.

۱ - بد خویی . ۲ - بد مستی . ۳ - نعره زنی . ۴ - حقه بازی .

( ~ . ) [ ع - فا. ] (حامص . ) ۱ - داد و فریاد و جار و جنجال راه انداختن . ۲ - بدخویی ، بدمستی .

۱. بدمستی.
۲. آشوب طلبی.

پیشنهادی ثبت نشده است. شما اولین نفر باشید