عربد

لغت نامه دهخدا

عربد. [ ع ِ ب َدد / ب ِدد ] ( ع ص ) درشت از هر چیزی. || ( اِ ) خوی و عادت. ( منتهی الارب ) ( آنندراج ). || دأب و عادت ، و گفته شده است صحیح آن در دأب و عادت عرید است ؛ یقال مازال عریده ؛ کذا ای دأبه و هجیره. ( از اقرب الموارد ). || ماری است که در دمد و نگزد. || یا ماری است خبیث سرخ رنگ. ( از اقرب الموارد ) ( منتهی الارب ).
عربد. [ ع ِ ب ِ ] ( ع اِ ) مار. || ( ص ) زمین درشت. ( از اقرب الموارد ) ( منتهی الارب ).
عربد. [ ع ُرَ ب ِ ] ( ع ص ) عُرَبِدَة. عُبْرُد. عُبَرِد. عُبارِد. جاریةٌ عُرَبِد؛ دختر سپیدرنگ ، تازه بدن نازک و لرزان اندام. ( از منتهی الارب ، ذیل ماده «ع ب ر د» ).

فرهنگ فارسی

دختر سپید رنگ تازه بدن نازک و لرزان اندام

پیشنهاد کاربران

بپرس